Po II wojnie światowej, polska administracja zastąpiła niemieckie nazwy części Świnoujścia polskimi. Stąd wziął się Śpikorz, Bożyce, Klicz. To nieużywane dziś nazwy części Świnoujścia, chociaż według Rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. niektóre wciąż obowiązują. Nazw jest więcej: Chorzelin, Ulno, Dalimierz, Smogorze, Płachcin, czy Osiecze. Nazwy pochodzą od dawnych nazw wsi i osad, które były włączane niegdyś do granic administracyjnych Świnoujścia. Część z nich została zniszczona wraz z rozbudową portu.
Bożyce (do 1945 niem. Kreuzhorst) – część miasta Świnoujścia, w południowej części wyspy Karsibór, nad Kanałem Piastowskim. Nazwę Bożyce wprowadzono urzędowo w 1947 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Kreuzhorst.
Chorzelin – część miasta Świnoujścia, dawna wieś, włączona w granice Świnoujścia w 1939 r. Została zlikwidowana wraz z budową portu morskiego Świnoujście. Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Osternothafen. W 1947 r. ustalono urzędowo polską nazwę Chorzelin.
Klicz – część miasta, dawna wieś, włączona w granice Świnoujścia w 1939 r. Znajdowała się w miejscu dzisiejszej Morskiej Stoczni Remontowej. Zabudowania wsi zostały zlikwidowane w związku z budową stoczni. Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Klüss. W 1947 r. ustalono urzędowo polską nazwę Klicz.
Kwarantanna – część miasta Świnoujścia na wyspie Wolin, na północ od Warszowa. Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Quarantaine. W 1947 r. ustalono urzędowo polską nazwę Kwarantanna.
Osiecze – (potocznie Zacisze) – część miasta Świnoujścia, w południowej części wyspy Karsibór, na wschód od Bożyc. Leży na terenach rozległych, podmokłych łąk, które władze miasta przeznaczyły do adaptacji na cele agroturystyczne i rekreacyjne. Od Osiecza wzięła nazwę Mielizna Osiecka. Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Woitzig. W 1947 r. wprowadzono urzędowo polską nazwę Osiecze.
Płachcin – część miasta Świnoujścia na wyspie Uznam, na północ od Śpikorza. Na terenie Płachcina znajdują się udokumentowane naturalne złoża borowinowe – złoże „Płachcin”, wykorzystywane jako surowiec leczniczy uzdrowiska Świnoujście. Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Swinemünde-Westswine. W 1948 r. ustalono urzędowo polską nazwę Płachcin.
