Rowy melioracyjne w Parku Zdrojowym służą do odprowadzania wody. Dzięki nim drzewa i krzewy nie stoją w błocie. Co jakiś czas trzeba je oczyszczać i konserwować. Pracownicy usuwają po zimie nagromadzone liście, wiatrołomy oraz śmieci. Wiosną i latem przycina się rosnącą na ścianach rowów trawę. Wszystko po to, aby woda nie stała w przepływowych zbiornikach i nie wydzielała nieprzyjemnych zapachów.
Park Zdrojowy zaprojektował znany królewski ogrodnik Peter Joseph Lenne. 12 czerwca 1826 r. dzięki staraniom nadprezydenta Sacka przyjechał do Świnoujścia , aby obejrzeć teren pod przyszły park. Zlecono mu wykonanie projektu. Punktem centralnym miał być dom zdrojowy z podporządkowanymi mu osiami widokowymi oraz alejami. Poza kilkoma wysokimi i mocnymi drzewami, takimi jak lipy, akacje, klony i platany, nie przetrwały żadne z roślin przysłane w 1827 r. Z biegiem lat granice parku ulegały zmianom, a po 1849 r. teren parku został okrojony na wschodzie, na rzecz budowy fortów.
