Z dziejów „Jedynki” cz. VII 1956- 1964

Likwidacja tradycyjnego harcerstwa w SP 1 całości nie udaje się, przemiany Organizacji Harcerskiej ZMP która po sześciu latach, na bazie ruchów odśrodkowych rozwiązały skompromitowaną OH ZMP powołano komendę powiatową OHPL w skład której do spraw kształcenia zuchów powołano druhnie Janinę Dzisko. Odradzające się harcerstwo trafiło na podatny grunt w SP 1. Od 1954 roku OH ZMP poddawana była ostrej krytyce. Otworzyła jej drogę krytyka radzieckiej Organizacji Pionierskiej w ZSRR. Na przełomie maja i czerwca 1955 roku zebrana w Warszawie konferencja programowa wypracowała program, zręby systemu metodycznego i zarys struktury organizacyjnej autonomicznej w ramach ZMP Organizacji Harcerskiej Polski Ludowej. Przywrócono część tradycyjnych metod. To komenda główna OHPL zatwierdziła obowiązującą do dziś odznakę zuchową. Prawdziwe harcerstwo zaczęło odżywać.

Harcerstwo w SP 1 próbuje pozyskać środki na organizacje na obóz letni w konsekwencji organizuje zabawę dochodową, co jest jasnym sygnałem powrotu do tradycyjnych form pracy. Na przełomie maja i czerwiec 1956 w kraju następuje powrót do tradycyjnego munduru i nazw. 8. listopada 1956 roku w Warszawie na naradzie komendantów wojewódzkich OHPL podjęto rezolucję o jej usamodzielnieniu i zaproszono do współpracy wszystkich byłych instruktorów ZHP, którzy gotowi są wychowywać młodzież patriotycznie pod duchowym przewodnictwem PZPR. Stwierdzono iż ocena ZHP była fałszywa i podlega rewizji. Kraj ogarniała polityczna „odwilż” po latach stalinizmu (Stalin zmarł w 1953 roku). W jej atmosferze 8. grudnia rozpoczęła się w Łodzi Ogólnopolska Narada Działaczy Harcerskich. Drugiego dnia obrad na zaproszenie przybyła grupa najstarszych i zasłużonych działaczy harcerskich – instruktorów i starszej młodzieży z Szarych Szeregów prowadzona przez A. Kamińskiego i S. Broniewskiego. Zgodzili się oni na współpracę. Narada, zwana Zjazdem Łódzkim przyjęła uchwałę o przywrócenie częściowo „dawnego ZHP”.

W tych warunkach harcerstwo powiększa obszar działania, druhna Dzisko prosi o przyznanie lokalu na izbę harcerską (harcówkę) oraz sklepik harcerski i taką zgodę otrzymuje od szkoły. Zaczyna się intensywny okres odtwarzania drużyn, hufców i chorągwi. Trwała normalna praca, przywrócono tradycyjne jej formy, Krzyż Harcerski, lilijkę, nazwę ZHP. Wiek harcerski zwiększono do 16 lat. Rozpoczęto szkolenia i kursy, druhna Janina uczestniczyła w takim w Szczecinie 1957 roku. Widać na nim że można było włożyć krzyż harcerski i stary mundur, mimo że w 1957 nie były jeszcze powszechnie produkowane.